بیابان گرد در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بیابان گرد. [گ َ] (نف مرکب) کسی که در بیابان زیست میکند. صحراگرد باشد. بدوی. چادرنشین:
کرد صحرانشین کوه نورد
چون بیابانیان بیابان گرد.
نظامی.

(گَ) (ص مر.) بدوی، چادرنشین.

کسی که در بیابان‌ها می‌گردد،
کسی که در بیابان زندگی می‌کند،
چادرنشین،

صفت بادیه‌پیما، بادیه‌نشین، بدوی، بیابان‌نورد، چادرنشین، صحراگرد، صحرانشین، بیابان‌پو، بیابان‌نورد، بیابانی، صحرایی، وحشی،
(متضاد) شهرنشین، شهری

چادر نشین