معنی بوقلمون باف در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بوقلمون باف. [ق َ ل َ] (نف مرکب) بافنده ٔ دیبای رومی. || که حوادث گوناگون پدید کند. که هر ساعت حادثه ای پدید آرد:
ننموده رخ به آینه گردان مهر و ماه
نسپرده دل به بوقلمون باف صبح و شام.
خاقانی.