معنی بوشناس در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بوشناس. [ش ِ] (نف مرکب) آنکه شامه ٔ صحیح داشته باشد. (آنندراج). آنکه بخوبی در میان بوها تشخیص میکند. (ناظم الاطباء). آنکه بخوبی، بویها را تشخیص دهد. (فرهنگ فارسی معین):
ما بحسن صورت از معنی قناعت کرده ایم
بوشناسان را قماش پیرهن منظور نیست.
صائب (از آنندراج).

کسی که بوها را خوب دریابد و تشخیص بدهد،

(اسم) آنکه بخوبی بویها را تشخیص دهد.