معنی بوسه گه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بوسه گه. [س َ / س ِ گ َه ْ] (اِ مرکب) بوسه گاه. بوسگاه:
با چنان بوسه گه آنگاه زمین بوسه کنی
بر وزیری که امام است و امامی که وزیر.
سوزنی.
بوسه گه آسمان نعل سمند تو باد
نورده آفتاب بخت بلند توباد.
خاقانی.
ناقه ای کو پای بر یالش نهد
بوسه گه هم پای و هم یالش کنم.
خاقانی.
رجوع به بوسه گاه شود.