معنی بوستان افروز در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بوستان افروز. [اَ / س ِ اَ] (اِ مرکب) گلی است که آنرا تاج خروس گویند به سبب شباهتی که بدان دارد. (برهان). همان گل تاج خروس است، بسبب شباهتی که بدان دارد. گل تاج خروس. (رشیدی). دیسم. (بحر الجواهر) (آنندراج). دج الامیر. اماریطن:
بوستان افروز پیش ضیمران
چون نزاری پیش روی فربهی.
منوچهری.
بوستان افروز تازه در میان بوستان
همچو خون آلوده در هیجا سنان کارزار.
غضایری رازی.
بوستان افروز بنگر رسته با شاه اسپرم
گر ندیدستی خط قوس قزح بر آسمان.
ازرقی (دیوان چ دانشگاه ص 71).
فروخت روی نشاطم چو بوستان افروز
بدین امید کز این ورطه بو که جان ببرم.
انوری.
می چون بوستان افروز ده زانک
سفال دل چو ریحان تازه کردی.
خاقانی.
زآن گلی چند بوستان افروز
که در آن بوستان بدند آن روز.
نظامی.
چه خوری خون چو لاله ٔ دلسوز
خوش نظر باش و بوستان افروز.
خواجوی کرمانی.
رجوع به بستان ابروز و بستان افروز شود.

(اَ) (اِ.) گل تاج خروس.

تاج‌خروس

(اسم) بستان افروز