معنی بهیر در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بهیر. [ب َ] (ع ص، اِ) زن کلان سرین که وی را در رفتن دمه برافتد. (منتهی الارب) (از آنندراج). آنکه ازگرانی بار تاسه و دمه بر وی افتد. (ناظم الاطباء).

بهیر. [ب َ] (اِ) ثمر درختی در هند که در دباغی و صباغی بکارمی برند. (ناظم الاطباء). ثمر هلیله. هلیلج. حلیله.

امر گرفتنبگیر

هندی بازاریان لشکر