معنی بلند شنیدن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بلند شنیدن. [ب ُ ل َ ش َ / ش ِ دَ] (مص مرکب) به صدای رسا شنیدن. (فرهنگ فارسی معین). || کر شدن ای ناشنوا شدن. (غیاث). کم شنیدن، و این ظاهراً ترجمه ٔ هندی است. (آنندراج). سنگین شدن گوش. (ناظم الاطباء). بزحمت مطلبی را شنیدن. (فرهنگ فارسی معین):
ور به فغان برکشد آه بلند
گوش فلک نشوند الابلند.
میرخسرو (از آنندراج).

(مصدر) بصدای رسا شنیدن، سنگین شدن گوش بزحمت مطلبی را شنیدن