معنی بلندی گرای در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بلندی گرای. [ب ُ ل َ گ َ / گ ِ] (نف مرکب) بلندی گراینده. بلندگرای. آنکه گرایش و میلان او به بلندی و رفعت باشد. (آنندراج):
سری کز تو گردد بلندی گرای
به افکندن کس نافتد ز پای.
نظامی.
|| کجی چیزهای بلند و مرتفع. (ناظم الاطباء). و رجوع به بلندگرای شود.

(اسم) کسی که میل بعظمت و رفعت میکند بلند پرواز.