معنی بلده ٔ طیبه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بلده ٔ طیبه. [ب َ دَ / دِ ی ِ طَی ْ ی ِ ب َ / ب ِ] (ترکیب وصفی) شهر پاک. بلد طیب. زمین که دراو نبات بسیار روید: لقد کان لسباء فی مسکنهم آیه جنتان عن یمین و شمال کلوا من رزق ربکم و اشکروا له بلده طیبه و رب غفور. (قرآن 15/34)، و برای سباء در مسکنشان آیتی بود دو بوستان از راست و چپ واز روزی خدایتان بخورید و او را سپاس گزارید، که شهری پاکیزه و پروردگاری آمرزنده است. و رجوع به بلدالطیب، ذیل بلد شود. || (اِخ) لقب شهر همدان بوده است در عهد قاجاریه. (از فرهنگ فارسی معین).