جدول یاب باشگاه حل جدول مسابقه جدول واژه های پیشنهادی درخواست معنی امکانات سایت وبلاگ جدول یاب فال حافظ استخاره آب و هوا نظرسنجی ها اوقات شرعی کشور های جهان
قوانین | تماس با ما | درباره ما

معنی بزه گر در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

لغت نامه دهخدا

بزه گر. [ب َ زَ / زِ گ َ] (ص مرکب) اثیم. مجرم. بزه کار:
از بزه کردنش عجب ماندند
بزه گر زین جنایتش خواندند.
نظامی.

بزه گر. [ب َ زَ گ َ] (اِخ) لقب یزدگرد پدر بهرام گور پادشاه ساسانی است. و رجوع به بزه کار و مجمل التواریخ ص 35 و مفاتیح العلوم خوارزمی شود.

فرهنگ عمید

بزه‌کار

فرهنگ فارسی هوشیار

(صفت) عاصی گناهکار.

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری
تصاویر
بزه گر: بزه گر. [ب َ زَ / زِ گ َ] (ص مرکب) اثیم. مجرم. بزه کار: از بزه کردنش عجب ماندند بزه گر زین جنایتش خ... بزه گر: بزه گر. [ب َ زَ گ َ] (اِخ) لقب یزدگرد پدر بهرام گور پادشاه ساسانی است. و رجوع به بزه کار و مجمل التو... بزه گر: بزه‌کار بزه گر: (صفت) عاصی گناهکار.