براه افکنده در لغت نامه دهخدا - جدول یاب

براه افکنده در لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

براه افکنده. [ب ِ اَ ک َ دَ / دِ] (ن مف مرکب) (از: ب + راه + افکنده) براه افتاده. کنایه از بی ارزش و بی قدر و قیمت و منزلت: آن چوب خشک براه افکنده آخر بکار آید. (کلیله و دمنه).

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری
تصاویر