معنی برآهختن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

برآهختن. [ب َ هَِ ت َ] (مص مرکب) مخفف برآهیختن. برکشیدن باشد مطلقا. (برهان) (آنندراج). آختن:
برآهخت پس تیغ تیز از نیام
بغرید چون شیر و برگفت نام.
فردوسی.
چون برآهختی ز تن شرم ای پسر
یافتی دیبا و اسب و اوستام.
ناصرخسرو.
بفکن سپر چو تیغ برآهخت و تیر
غرّه مشو بلابه ٔ مرد افکنش.
ناصرخسرو.
اگر آتش فشان خنجر برآهختی بکوه اندر
شود آتش چو خاکستر ز هیبت در دل خارا.
عبدالواسع جبلی.
- برآهختن از بند، از بند برآمدن و رها شدن:
کنون سر برآهختی از بند خویش
برون آمدی بر خداوند خویش.
(گرشاسب نامه).
رجوع به آختن و آهیختن شود.

آهختن