معنی بدنشان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بدنشان. [ب َ ن ِ] (ص مرکب) بدکار. دارای عیب. (از ولف). بدکار و پست. (ناظم الاطباء). بدصفت. (یادداشت مؤلف):
نباید که آن ریمن بدنشان
زند رای با نامور سرکشان.
فردوسی.
بد که گوید زو مگر بدنیتی
بدخصال و بدفعال و بدنشان.
فرخی.
شیعت مایندری ای بدنشان
شاید اگر دشمن دختندری.
ناصرخسرو.
|| زبون. (ناظم الاطباء). عاجز. درمانده. فرومانده:
که آواره ٔ بدنشان رستم است
که از روزشادیش بهره کم است.
فردوسی.
هر که ریزد سیم و زر جوید ثواب
بدنشان و بیهش و شوم اختر است.
ناصرخسرو.
و رجوع به نشان شود.

دارای صفات بد،
بداصل،
بدکار،
فرومایه،

بدکار، بداصل