معنی باناة در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

باناه. (ع ص) (قوس باناه یا بانیه) کمان سخت که زه آن نهایت متصل به وی باشد و آن را قوس بانیه نیز گویند. (منتهی الارب ذیل ماده ٔ ب ن ی). زه مستحکم کمان. (ناظم الاطباء). || رجل باناه؛ منحن علی وتره اذا رمی، مرد که هنگام تیرانداختن برکمان خود خم شود. (از منتهی الارب) شخصی که در هنگام شکار به زه کمان تکیه کند. و رجوع به بانیه شود.