باغوت در لغت نامه دهخدا

باغوت. (اِ) عیدی مر ترسایان را. (ناظم الاطباء). همان باغوث است که بمعنای استسقا بود. (ناظم الاطباء). همان باعوث است. (منتهی الارب). اعجمی معرب است و آن عید نصاری است. (المعرب جوالیقی ص 57). در حاشیه ٔ المعرب آمده که صحیح آن باعوث است. (همان کتاب حاشیه ٔ همان صفحه). و رجوع به باعوث شود.

باغوت. (اِخ) نام موضعی است. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).