باربر در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

باربر. [ب َ] (نف مرکب) حمال و فعله و مزدور. (ناظم الاطباء). بارکش. آنکه بار برد. حامل. باربردار:
خری دید پوینده و باربر
توانا و زورآور و کارگر.
سعدی (بوستان).
و باتفاق خر باربر به که شیر مردم در. (گلستان).
رجوع به شعوری ج 1 ورق 161 شود. || ستور باری. || گمراهی. (ناظم الاطباء). این معنی برای این لغت قیاساً نادرست مینماید و مأخذ ناظم الاطباء هم معلوم نشد.

(بَ) (ص فا. اِمر.) باربرنده، حمال.

کسی که بار بر پشت خود حمل می‌کند، حمال،

بارکش، باری، حمال

حمال