باد در بروت اند... در لغت نامه دهخدا

باد در بروت انداختن. [دَرْ ب ُ اَ ت َ] (مص مرکب) تکبر و غرور و لاف زدن. (غیاث) (مجموعه ٔ مترادفات ص 256) (آنندراج): بزرگ مجلس از عذوبت آب قهوه و سرور باد نخوت و غرور در بروت انداخت و آتش افتخار در خاک استظهار زد. (ترجمه ٔ محاسن اصفهان). رجوع به باد، باد به بروت انداختن، باد در سبلت افکندن و باد در بینی افکندن شود.