معنی بادیه پیمای در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بادیه پیمای. [ی َ / ی ِ پ َ / پ ِ] (نف مرکب) آنکه بادیه پیماید. رونده ٔ در بادیه. صاحب آنندراج آرد: از عالم دوزخ آشام است. نورالدین ظهوری گوید:
جرس محمل مقصود چنین نغمه سرا
به ثنای قدم بادیه پیمای من است.
(از آنندراج).
صیدگری بود عجب تیزبین
بادیه پیمای و مراحل گزین.
نظامی.
|| اسب تندرو. (ناظم الاطباء). اسب تیزرفتار. || مسافر. (ناظم الاطباء). مردم سیاح و بیابانگرد.