معنی اکلیل الجبل در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

اکلیل الجبل. [اِ لُل ْ ج َ ب َ] (ع اِ مرکب) گیاهی است از طایفه ٔ نعناعیان در خواص شبیه به بادرنجبویه و از همان طایفه و به زبان فرانسه رمارن گویند. (ناظم الاطباء). گیاهی است بقدر ذرعی، برگش دراز باریک انبوه مایل به سیاهی. چوبش درشت و گلش میان سپیدی و کبودی. و بارش درشت. و چون خشک گردد شکسته شود. و تخم آن خرد و ریزه تر از خردل. و برگ و شکوفه اش تلخ و زبان گز و خوشبوی، و مدر بول و حیض، و محلل ریاح، و مفتح سده ٔ جگر و سپرز، و نافع خفقان و سرفه و استسقاء. (منتهی الارب) (آنندراج). و رجوع به کارآموزی داروسازی ص 212 و گیاه شناسی دکتر گل گلاب ص 277 شود.

گیاهی معطر از خانوادۀ نعناعیان، با شاخه‌های نازک و برگ‌های ریز که از آن اسانس می‌گیرند و دم‌کردۀ برگ و گل آن در مداوای آسم، سیاه‌سرفه، ضعف اعصاب، و بی‌خوابی نافع است، اکلیل کوهی، رزماری،

نانوک بویا

نانوک بویا از گیاهان (اسم) گیاهی است از تیره نعناعیان با برگهای باریک وساقه های فروان چوبی است و گلهای بنفش معطر. این گیاه در نواحی بحرالرومیمیروید و بعلت بوی مطبوعش مورد توجه است. برگهایش متقابل با کناره خمیده بسمت پایین باریک دراز نوک تیزرو و درسطح فوقانی کمی مایل بسفیدی و بی کرک است ولی در سطح تحتانی پوشیده از کرک میباشد. از این گیاه اسانسی بنام اسانس رومان استخراج میشود که استعمال دارویی دارد حصالبان رومان.