انامه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

انامه. [اِ م َ] (از ع، مص) بخوابانیدن. (تاج المصادر بیهقی). و رجوع به انامه شود.

انامه. [اَ م َ] (از ع، اِ) انام. مردمان. مردم. (از فرهنگ فارسی معین):
نصر است باب میر که فخر انامه بود
بخشیدنش همه زر، با سیم و جامه بود.
منوچهری.

(اَ مَ) [ع. انام] (اِج.) انام، مردم، مردمان.

‎ خوابانیدن، نزار کردن، کشتن (اسم) انام مردم مردمان.