امنیّه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

امنیه. [اَ نی ی َ / ی ِ] (از ع، اِ) سرباز مأمور حفظ انتظامات و آرامش در طرق و شوارع و قری و قصبات. ژاندارم. (فرهنگ فارسی معین).
- اداره ٔ امنیه، اداره ٔ ژاندارمری. (از فرهنگ فارسی معین). و رجوع به ژاندارم و ژاندارمری شود.

امنیه. [اَ ی َ] (ع اِ) ج ِ منی (آب مرد). (از یادداشت مؤلف).

(اُ یِّ) [ع. امنیه] (اِ.) آرزو، امید. ج. امانی.

(اَ یِّ) [ازع.] (اِ.) ژاندارم.

نیروی انتظامی مٲمور حفاظت راه‌ها و خارج شهر، ژاندارمری،

آرزو، خواهش، امید، آرمان،

ژاندارمری سابق

ژاندارم، قراسوران

امنیه، مأمور اجرای قانون در زمان قاجاریه

قوی – درشت

سرباز مامور حفظ انتظامات و آرامش در قری و قصبات، ژاندارم

اُمْنِیَّه، آرزو، تَمَنّی، کذب (جمع: اَمانِی)،