معنی افت و انداز در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

افت و انداز. [اُ ت ُ] (ترکیب عطفی، اِمص مرکب) عبارت از حرکات خوش آینده کردن است. (آنندراج) (بهار عجم):
افت و انداز بتی را بنده ام
کز سرینش نشئه ٔ کان میچکد.
ملافوقی یزدی (از آنندراج).
زخمها سر از جگر برکرده و من بیخبر
افت و انداز نگاه تیغبارش نازک است.
نورالدین ظهوری (از آنندراج).