معنی اعاجیب در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

اعاجیب. [اَ] (ع اِ) ج ِ اعجوبه. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (متن اللغه). شگفتها. کاءَنَّه ُ ج ِ اعجوبه کاحدوثه و احادیث. (منتهی الارب). عجبها. شگفتیها. || ج ِ عجیب، چنانکه احادیث ج ِ حدیث. (غیاث اللغات) (آنندراج): و از احوال اکاذیب گذشته اعاجیب می نمودی. (جهانگشای جوینی).

جمع اعجوبه، چیزهای شگفت آور. [خوانش: (اَ) [ع.] (اِ.)]

اعجوبه

(تک: اعجوبه) شگفتی زای ها داستان های شگفت (اسم) جمع اعجوبه آنچه مردم را در تعجب اندازد، جمع عجیب چیزهای شگفت آور و غریب.

اَعاجِیب، بکلمه اُعْجُوبَه مراجعه شود،