معنی اشراقی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

اشراقی. [اِ] (ص نسبی) آن قسم ازفلسفه که در اصول و قواعدش ادله ٔ عقلیه و کشف هر دومعتبر است. رئیس اشراقیون در فلاسفه ٔ یونان افلاطون بود و رئیس ایشان در فلاسفه ٔ اسلام شیخ شهاب الدین سهروردی که تصنیفات بسیار دارد. حکمت و فلسفه ٔ که فهمیدن حقایق اشیاء باشد بر سه قسم منقسم گشت: 1- فلسفه ٔ مشائی که اصول و قواعدش از روی ادله ٔ عقلیه است و بس.رئیس فلاسفه ٔ مشائین یونان ارسطاطالیس بود و رئیس فلاسفه ٔ مشائین اسلام ابوعلی سینا. 2- اشراقی که اصول وقواعدش از ادله ٔ عقلیه و مکاشفه (ریاضت) هر دو است.3- تصوف و عرفان که اصول و قواعدش از روی مکاشفه (ریاضتی) است و بس. (فرهنگ نظام). اشراقی، یا بمعنی کشفی و ذوقی است و یا منسوب به حکمای مشرق است. (از حکمت اشراق ص 36). و رجوع به اشراق و اشراقیان شود.

اشراقی. [اِ] (اِخ) (شیخ ِ...) رجوع به اشراق شیخ شهاب الدین شود.

روشن گشسبی بینشور (صفت) منسوب به اشراق مربوط به اشراق: حکمای اشراقی. جمع:اشراقیون اشراقیین.