معنی اشتران در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

اشتران. [اُ ت ُ] (اِ) ج ِ اشتر. شتران. ابل. جِمال: ذوو؛ اشتران ازسه تا ده. نیب، اشتران پیر. فَرْش، اشتران خُرد. مساقیب، اشتران زاییده. ابل سُدی ً؛ اشتران فراگذشته.

اشتران. [اَ ت َ] (اِخ) مالک اشتر و پسر او ابراهیم. (تاج العروس) (منتهی الارب).

اشتران. [] (اِخ) اشتران دهکده ای است در دره ٔ خرم رود واقع مابین تویسرکان و همدان مسافت آن تا نهاوند هشت نه فرسخ است. اشتران حاصل خیز و جای خوبی است. (از مرآت البلدان ج 1 ص 41). و رجوع به تاریخ گزیده ص 696 و 699 شود. و در فرهنگ جغرافیائی ایران آمده است: اشتران، قصبه ٔ مرکز دهستان خرمرود شهرستان تویسرکان، 18000گزی شمال باختری تویسرکان و 7000گزی شمال باختری کرزان. کوهستانی، سردسیر، دارای 1470 تن سکنه ٔ شیعه و فارسی زبان می باشد. آب آن از قنات و رودخانه ٔ خرم رود. محصول آنجا غلات، انگور، توتون، تریاک، لبنیات، گردو و مختصر میوه ها. شغل اهالی زراعت و گله داری. صنایع دستی قالی باقی. راه آنجا مالرو است. تابستان از طریق گردنه ٔ سوتلق و ولاشجرد میتوان اتومبیل برد. دبستان، سه مسجد، 20 باب دکان و خانه های اربابی مرغوبی دارد. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5).

اشتران. [اُ ت ُ] (اِخ) نام کوهی است از لرستان ایران که هزار و هشتصد و شصت ذرع ارتفاع دارد. (فرهنگ نظام). و رجوع به ماده ٔ بعد شود.