معنی اسن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

اسن.[اَ س َ] (ص، اِ) واژونه. || جامه ٔ واژونه پوشیده. (برهان) (انجمن آرای ناصری) (آنندراج). اشن. (برهان). جامه ای باشد که بازگونه پوشیده باشند. (جهانگیری). || کالک. خربزه ٔ نارسیده. (برهان). خربزه ٔ نورسیده (جهانگیری). رجوع به اشن شود.

اسن. [اَ] (ع مص) تی پا زدن. اردنگ زدن. کسعْ. زهکونی زدن. زفکنه زدن. شلخته زدن. سرچنگ زدن.

اسن. [اَ س َ] (ع مص) در چاه درآمدن و از بوی بد آن بیهوش شدن. (منتهی الارب). بیهوش شدن از دم ِ چاه. (زوزنی). || متغیر شدن آب. بر گردیدن آب از مزه و رنگ: اسن الماء اسوناً و اسناً. (منتهی الارب).

اسن. [اَ س ِ] (ع ص) آسن. مزه و رنگ بگردانیده. طعم و لون بگشته. آب ِ بگردیده. بگشته. آب ِ طعم بگشته. (مهذب الاسماء).

اسن. [اُ س ُ] (ع اِ) خو. خلق. عادت.ج، آسان. || تاه نوار. || رسن. || بقیه ٔ پیه در ستور. (منتهی الارب). پاره ٔ پیه. || گوشت دیرینه. (مهذب الاسماء).

اسن. [اَ س َن ن] (ع ن تف) صیغه ٔ تفضیلی از سن ّ. بزادبرآمده تر. سالمندتر. سالدارتر. سالخورده تر. بسال تر. مسن تر. کلانسال تر. بزرگتر. مهتر: و دعاءالأسن ارجی للاجابه. (معالم القربه).

اسن. [اَ س ُن ن] (ع اِ) ج ِ سِن ّ. دندانها.

اسن. [اُ س ُ] (اِخ) وادیی است بیمن. و گویند وادیی است در بلاد بنی العجلان. ابن مقبل راست:
زارتک دَهماء وَهْناً بعدما هجعت
عنها العیون ُ باعلی القاع من اُسُن.
نصر گوید: اسن وادیی است بیمن و گفته اند از زمین بنی عامر است متصل بیمن. و هم ابن مقبل راست:
قالت سلیمی غداهالقاع من اُسُن
لا خیر فی العیش بعدالشیب والکبر
لولا الحیاء و لولا الدین عبتکما
ببعض ما فیکما اِذ عبتما عوری.
(معجم البلدان).

اسن. [اِ س ِ] (اِخ) شهری به پروس رِنان در ساحل رود روهر، دارای 666740 سکنه، مرکز عظیم ذغال سنگ و استخراج فلزات و کارخانه های اسلحه سازی کروپ بسال 1810 م. در آنجا دایر شد. محصولات شیمیایی آن مشهور است.

اسن. [اِ س ُ] (اِخ) رودخانه ای است بفرانسه، که در موضع کُربی به رود سِن میریزد (از ساحل یسار)، و طول آن 90 هزار گز است.

اسن. [اُ س َ] (اِخ) کرسی کانتن پیرنه ٔ علیا، از ناحیت تارب، دارای 1683 تن سکنه، و راه آهن از آن میگذرد.

واژگونه،
جامۀ باژگونه، جامۀ وارو،
خربزۀ نارس،

ایستادن