معنی ارض عاتکة در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی
لغت نامه دهخدا
ارض عاتکه. [اَ ض ُ ت ِ ک َ] (اِخ) سرزمینی است درخارج باب الجابیه ٔ دمشق. منسوب به عاتکه بنت یزیدبن معاویهبن ابی سفیان بن حرب، مکناه به ام البنین و او زوجه ٔ عبدالملک بود و عاتکه را در این زمین قصری بود وعبدالملک بن مروان بدانجا درگذشت. (معجم البلدان).
پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا
وارد حساب کاربری
خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید
ثبت نام
کنید.