معنی ادبیر در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ادبیر. [اِ] (از ع، اِمص، ص) (بیاء مجهول و گاه برای رعایت قافیه بیای معروف نیز خوانند). (غیاث). ممال ادبار، بمعنی منحوس، نحوست، بدبختی و غیره. رجوع به ادبار شود:
در جهان چندانکه خواهی بیشمار
نیستی و محنت و ادبیر هست.
انوری.
نی پدر از نصح کنعان سیر شد
نی دمی در گوش آن ادبیر شد.
مولوی.
میخورد از غیب بر سر زخم او
از شکست توبه آن ادبیرجو.
مولوی.
که منه این سر مر این سرزیر را
هین مکن سجده مر این ادبیر را.
مولوی.

(اِمص.) نحوست، بدبختی، (ص.) منحوس، بدبخت. [خوانش: (اِ) [ع.]]

نحوست، بدبختی، بخت‌برگشتگی: در جهان چندان که گویی بی‌شمار / نیستی و محنت و ادبیر هست (انوری: ۵۶۱)،

بخت برگشتگی