معنی اجاره نشین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

اجاره نشین. [اِ رَ / رِ ن ِ] (نف مرکب) مستأجر.
- امثال:
اجاره نشین خوش نشین است، یعنی مستأجر هر جا را که نپسندد به آسانی تواند ترک کردن وجای دیگر اجاره کردن.

(مص م.) رخصت دادن، رخصت، (اِ.) گواهی صلاحیت دادن فتوی به کسی از طرف یک عالِم. [خوانش: (~. نِ) [ع - فا.] (ص فا.) آن که در محل اجاره ای زندگی می کند، مستأجر. اجازه (اِ زِ) [ع. اجازه]]

آن‌که در محل اجاره‌ای به‌سر می‌برد و به صاحب‌خانه اجاره‌بها می‌دهد، مستٲجر،

(اسم صفت) مستا ء جر آنکه در خانه و ملک دیگری جای گزین میشود: (اجاره نشین خوش نشین است. ) (مثل)