معنی ابواء در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ابواء.[اَب ْ] (اِخ) نام قریه ای نزدیک ودّان از اعمال فرع از مدینه و گور آمنه بنت وهب مادر رسول اﷲ صلی اﷲ علیه و آله بدانجاست. و مولد امام محمد باقر نیز همانجا بوده است. و از آنجا تا جحفه 23 میل است و نیز گفته اند کوهی است بسوی راست اره و صعید از مدینه بمکه. وگفته اند ابواء مدفن پدر رسول است و مدفن مادر او صلوات اﷲ علیه در مکه بدار رایعه است. و امروز ابواء به نام مستوره معروف است. و غزوه ٔ ابوا بدانجا بود.

ابواء. [اِب ْ] (ع مص) جای دادن. جا دادن. (رشید وطواط).

ابواء. [اَب ْ] (ع اِمص) پدری. اسم مصدر است. (منتهی الارب). اُبوت.

ابواء. [اَب ْ] (ع ص) عنزٌ ابواء؛ الّتی شمّت بول الأروی فمرضت. ج، اُبْو.