معنی ابغض در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ابغض. [اَ غ َ] (ع ن تف) دشمن تر. مکروه تر:
تا توانی پا منه اندر فراق
ابغض الاشیاء عندی الطلاق.
مولوی.

دشمن تر کینه تر

اَبْغَض، مبغوض ترین، مکروه ترین، بدترین یا زشت ترین،