معنی آیش در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

آیش. [ی ِ] (اِ) زمینی که امسال بنوبت خود کاشته نشده. زمین نوبتی. چیمو. ولی. کشخان. کشتخان. کفشن. مرتاحه.
- آیش دادن، کشت یک بخش از دو بخش زمین را به سال دیگر گذاشتن، و این برای قوت یافتن زمین باشد.

(اِمص.) اسم مصدر از آمدن، (اِ.) زمان بین بار دادن درختانی که یکسال در میان بار می دهند، در کشاورزی به زمین آماده برای کشت می گویند. [خوانش: (یِ)]

(کشاورزی) زمین کشاورزی که یک سال در آن زراعت نکرده باشند و از حیث قوه و استعداد برای کشت و زرع و بار آوردن محصول آماده باشد،
(اسم مصدر) (کشاورزی) بارور شدن و میوه‌ دادن درختانی که یک‌سال‌درمیان میوه می‌دهند، از قبیل سیب و آلو،
(کشاورزی) درختی که پس از یک سال میوۀ فراوان بدهد،
آمدن،
آمدن به وقت و هنگام،

زمین کشاورزی که یک یاچند سال کشت نشود تا قوت بگیرد

آماده کشت

زمین آماده کشت

زمین کشاورزی که یک یا چند سال کشت نشود تا قوت بگیرد

کشتزار شالی، زمین را شخم کردن و ناکشته گذاشتن استراحت دادن...

‎ (اسم) زمین را شخم کردن و نا کشته گذاشتن استراحت دادن زمین تا دوباره نیروی باروری خود را باز یابد، (اسم) زمینی که یک سال نکارند تا قوت گیرد زمین نوبتی. یا دو آیش. آیش کردن زمین یک سال در میان. یا سه یا سه آیش. آیش کردن زمین دو سال در میان، تقسیم کردن زمینهای ده بسه قسمت و هر سال یکی ازین سه قسمت را نا کشته گذاشتن.