معنی آکنده گوش در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

آکنده گوش. [ک َ دَ / دِ] (ص مرکب) اصم ّ. کر. مجازاً، اندرزناپذیر. که پند ننیوشد:
فراوان سخن باشد آکنده گوش
نصیحت نگیرد مگر در خموش.
سعدی.
پریشیده عقل و پراکنده هوش
ز قول نصیحتگر آکنده گوش.
سعدی.
بفریادتا برنداری خروش
سخن نشنود مرد آکنده گوش.
؟

(~.) (ص مر.) اندرزناپذیر.

(صفت) کر اصم، اندرز ناپذیر آنکه بپند گوش ندهد.