آوازه خوان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

آوازه خوان. [زَ / زِ خوا / خا] (نف مرکب) آنکه شغلش خواندن آواز است. مُغنی. خواننده. قوال. خنیاگر. || مغنیه. مطربه. عالمه. قینه (چون خواننده زن باشد).

(~. خا) (ص فا. ص مر.) کسی که آواز خواند، خواننده حرفه ای.

‹آوازخوان›
کسی که پیشه‌اش آوازه‌خوانی است، خواننده،
کسی که آواز خوب دارد و به همراه آهنگ خوب می‌خواند،

خنیاگر

مغنی

خنیاگر

(اسم صفت) کسی که آواز خواند خواننده حرفه یی مغنی.