معنی آر در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

آر. (پسوند) -ار. اداتی است که عقیب مفرد غائب از ماضی درآید و آن را گاه بدل به اسم مصدر کند چون گفتار، کردار، رفتار، جستار، دیدار و گاه بدل بوصف فاعلی چون خواستار، خریدار، فروختار، نمودار و گاه وصف مفعولی چون گرفتار، کشتار. این ادات بطور ندرت بکلمات دیگر نیز ملحق شود و افاده ٔ معنی فاعلی کند چون پرستار، پدیدار، دوستار و کلمات خواستار و دوستار محتمل است که مخفف خواستگار و دوستدار باشد.

آر. (ع اِ) عار و ننگ.

(اسم فاعل) پسوند فاعلی و آن به آخر مصدر مرخم = سوم شخص مفرد ماضی پیوندد و صفت فاعلی را سازد: خریدار، پرستار، فرماندار، پسوند مفعولی (اسم مفعول) گرفتار، کشتار، پسوند اسم مصدر و آن در اصل « تار» است در مصادر مختوم به « تن »، و « دار» است در م [خوانش: (اِ.)]

[فر.] (اِ.) واحد مقیاس سطح برابر با 100 مترمربع. [خوانش: (اِ.)]

واحد اندازه‌گیری سطح برابر با صد مترمربع،

واحدی برای سطح، نشانه اسم مصدر، صدمتر مربع، امر به آوردن، مخفف اگر

صدمتر مربع

واحدی در سطح

امر به آوردن

نشانه اسم مصدر

یک صدم هکتار

عاروننگ و بمعنی واحد مقیاس سطح برابربا ‎001 متر مربع