معنی آداش در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

آداش. (ترکی، ص مرکب، اِ مرکب) آتاش. سمی ّ. همنام:
گر کار بنامستی از آداشی عمّر
فرزند تو با عمّر بودستی هموار.
ناصرخسرو.
رجوع به آتاش شود.

[تر.] (اِ.) همنام، هم اسم.

نسبت میان دو تن که یک نام داشته باشند، همنام، هم‌اسم،

همنام

همنام ویک اسم