معنی آتش فروز در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

آتش فروز. [ت َ ف ُ] (نف مرکب) آتش افروز:
پس آنگاه فرمود پرمایه شاه
که بر چوب ریزند نفت سیاه
بیامد دوصد مرد آتش فروز
دمیدند و گفتی شب آمد بروز.
فردوسی.

آتش‌افروز: بیامد دوصد مرد آتش‌فروز / دمیدند، گفتی شب آمد به روز (فردوسی: ۲/۲۳۴)،

(اسم) کسی که آتش را روشن کند، کسی که در جشنها (مخصوصا جشن آخر سال و نوروز) خود را آرایش کند و آتش روشن سازد و شعله آنرا در دهان خود فرو برد و بیرون آرد و بدین وسیله از مردم پول گیرد، فتنه انگیز، هر ماده قابل اشتغال که از آن آتش روشن کنند آتشگیره آتش افروز.