سخنان ویلیام شکسپیر

آوایی که از ژرفای وجودمان می شنویم، روح امیدوار را ناامید نخواهد کرد.

مردم بینوا و تیره بخت، درمانی جز امید ندارند.

عدالت قابل تربیت [برای منافع خودمان] نیست. هر کاری که انجام دهیم نتیجه آن را می بینیم و خطاهایی که از ما سر می زند تازیانه ای را به وجود می آورد که با آن مجازات می شویم.

عشق و فروتنی، جامه ای برازنده ی مرشدی پرهیزگار باشد، نه سزاوار جاه طلبی مغرور.

خدا عشق را به شما هدیه نداد تا آن را در قلب خویش نگه دارید؛ عشقی که ابراز نشود، عشق نیست.

این قانون طبیعت است که هیچ کس به تنهایی نمی تواند خوشبخت باشد، بلکه خوشبختی و سعادت را باید در سعادت و خوشبختی دیگران جستجو کرد.

یقین است که رفتار حکیمانه با وضع جاهلانه همچون بیماری از یک شخص به شخص دیگر سرایت می کند؛ پس لازم است که مردمان مراقب انتخاب همنشینان خود باشند.

یک زن چیزی جز شوهر نمی خواهد، ولی وقتی به او رسید همه چیز می خواهد.

زمانی که گفتم تا آخر عمر مجرد می مانم نمی دانستم آنقدر عمر می کنم که ازدواج کنم.

چیزی که در زن مرا تسخیر می کند مهربانی اوست، نه روی زیبایش؛ من زنی را بیشتر دوست دارم که مهربانتر باشد.

ای فتنه و فساد، تو چه زود در اندیشه مردان ناامید رخنه می کنی.

اشتباه را محکوم کن نه آنکه را اشتباه از او سر زده است.

به همه عشق بورز، به تعداد کمی اعتماد کن و به هیچ کس بدی نکن.

نصایح دوستانه، پایان بخش اندوه ماست.

عشق، بیشتر گونه ای عذاب است، اما بی بهره بودن از آن مرگ است.

عشق در حقیقت عذاب است، ولی محروم بودن از عشق، مرگ است.

تا به حال هیچ فیلسوفی قدم به عرصه خاک نگذاشته که بتواند دندان درد را تاب آورد.

برای آنچه که انجام داده ای، غم خوردن بی فایده است.

هیچ چیز وجود ندارد، مگر اندیشه ای که آن را می سازد.

هیچ چیز خوب یا بد نیست، بلکه شیوه اندیشیدن ما است که آنها را نیک یا ناپسند جلوه گر می کند.

هر کس فقیر و قانع باشد، ثروتمند است.

کسی را که دوست داری رهایش کن؛ اگر سوی تو بازگشت از آن توست و اگر بازنگشت، از ابتدا برای تو نبوده است.

کسی را که دوست داری آزادش بگذار، اگر از آن تو باشد باز می گردد، وگرنه بدان که از ابتدا از آن تو نبوده است.

کدامین کس عاشق گشته، لیک نه در نگاه نخست؟

فرد خردمند و هوشیار، هرجا گام نهد، نیک بختی و آسودگی خاطر، همراه او است؛ زیرا در جهان به جز خوبی و زیبایی، چیزی نمی بیند.

دیرگاهی که مرگش فرارسید، ذره ذره از پیکرش ستاره بساز! آنگاه طاق نیلگون آسمان را چراغانی خواهد کرد تا جهان عاشق به شب تبدیل شود و هیچ انسانی به ستایش خورشید خودپرست ننشیند.

دنیا مانند یک تماشاخانه است؛ هر کس نقش خود را بازی می کند و سپس مخفی می شود.

چه شاهکاری است هر انسان.

تردیدهای ما خائنانی هستند که با ایجاد ترس در درونمان، ما را از تلاش باز می دارند و در نتیجه، سبب می شوند که نتایج دلخواه را به دست نیاوریم.

به شخصی که به هیچ کس اعتماد ندارد اطمینان نداشته باشید!

بر این باورم که سرنوشت انسان را تنها محبت مشخص می کند و بس.

آنان که توان آزردن دارند و هیچ کس را نمی آزارند به درستی که وارثان شکوه ملکوتند.

آن کس که جرات انجام کارهای شایسته را دارد، انسان است.

آدم تبهکار می رود، ولی زیانهایش بعد از او می ماند.

عشق، فریب زمان را نمی خورد، حتی اگر لبان و گونه ی سرخ او زیر تیغ داس قرار گیرد. عشق با گذشت ساعتها و هفته های کوتاه تغییر نمی یابد، بلکه تا پایان هستی ادامه خواهد داشت.

گذشت، خیر و برکتیست دو جانبه، که هم دهنده و هم دریافت کننده را بهرهمند میکند.

گذشت، نیرومندترین مولد نیروی جهان است.

بودن یا نبودن؛ مساله اینست.

از دست دادن امیدی پوچ و آرزویی دست نایافتنی، خود، کامیابی و پیشرفت بزرگی است.

تردیدها به ما خیانت می کنند، ما را از تلاش به دور می سازند و از پیروزی هایی که به احتمال زیاد نصیب ما خواهد شد محروم می سازند.

سه جمله برای دستیابی به موفقیت: 1) بیشتر از دیگران بدان 2) بیشتر از دیگران کار کن 3) کمتر از دیگران توقع داشته باش

عادل باش و هراسی به دل راه نده.

تشویق ها، رویاها، آه ها، آرزوها و اشکها از همراهان جدایی ناپذیر عشق اند.

جنبش، اهرم دگرگونی است.

در آن زمان که به شدت احساس تنهایی می کنی، مطمئن باش که یکی برای دیدنت لحظه شماری می کند.

افرادی که توانایی لبخند زدن و خندیدن دارند، موجوداتی برتر هستند.

باید توانایی پذیرش رویدادها را داشته باشیم.

لبخند می تواند جراحت اخمی را بهبود بخشد.

صبر عبارت است از حفظ آرامش برای رسیدن به نتیجه.

مرگ را فراخوان و فتنه ی خفته جنگ را بیدار کن.

چاپلوسی خوراک ابلهان است.

حقیقت را همانطور که هست، بپذیر.

عشق حقیقی هیچگاه یکنواخت و آرام پیش نمی رود.

اگر قرار است زندگی خود را برای چیزی خرج کنیم، بهتر است که آن را خرج لطافت یک لبخند و یا نوازشی عاشقانه کنیم.

ما از جنس رویاهایمان هستیم.

داشتن دانش بهتر از داشتن ثروت است، اما نداشتن ثروت بدتر از نداشتن دانش است.

دشمنان بسیار دارید که نمی دانند چرا دشمن شما هستند؛ همچون سگهای ولگرد هنگامی که رفیقشان بانگ بردارد، آنان نیز بانگ بر می دارند.

دیوانه خودش را عاقل می پندارد و عاقل هم می داند که دیوانه ای بیش نیست.

سر بر گریبان فرو بر، از دل خویش بپرس آنچه را که می داند.

بالاتر از همه چیز این است که با خودمان صادق باشیم.

هیچ میراثی گرانبهاتر از راستی و درستی نیست.

آنان که پیروز می شوند، همان کسانی هستند که از مشورت دوستان بهره می برند.

دوستانی که داری و آنان را آزموده ای، با قلاب های پولادین به جان و دل خود پیوسته نگاه دار.

دوستی نعمت گرانبهایی است، خوشبختی را دو برابر می کند و بدبختی را کاهش می دهد.

کوره را برای سوزاندن دشمنان خود آنقدر شعله ور نکن که شعله اش خودت را بسوزاند.

یک بار دیگر، دوستان عزیز، یک بار دیگر برق آسا حمله کنید!

دنیا یکسره صحنه بازی است و همه بازیگران آن به نوبت می آیند و می روند و نقش خود را به دیگری می سپارند.

زمانی که فکر می کنی توی آسمون یک ستاره هم نداری، یکی یه گوشه ی دنیا هست که برای دیدنت لحظه شماری می کنه!

شرافتم را از من بگیر و بنگر که چگونه زندگی من تباه می شود.

ما به سبب بیخبری از شیوهی کار جهان، بیشتر، چیزهایی را خواستاریم که به زیان ماست و کردگار یکتا به سبب مصلحتمان، از برآورده ساختن آن، سر باز میزند.

من از خوشبختی های این جهان بهرمند گردیده ام زیرا در زندگی عاشق شده ام.

یک قلب سرزنده، زندگی دراز دارد.