سخنان نظام وفا کاشانی

دنیا جای فراموشی است و انسان، این چند روزه ی عمر را خواه به یادِ گذشته و خواه به امید آینده می گذراند و سپس، مرگ بر او چیره می شود و پس از چندی، جزء فراموش شدگان ابدی به شمار خواهد رفت.

اگر شعر را بشکافیم، از ذرات آن، اضطراب روح، هیجان خاطر، اشک چشم و خون دل به دست می آید؛ زیرا شعر سخن دل است؛ باید دل آن را بگوید و دل آن را درک کند و کسی که نمی تواند گفته خود را از این مواد حساس ظریف به دست آورد شاعر نیست.