سخنان امام موسی (ع)

شوخی و کج خلقی طفل در کودکی علامت آن است که در بزرگی دانا و بردبار خواهد بود.

هیچ چیز شیطان و لشکرهای او را مجروح نمیکند مثل رفتن برادران مؤمن به دیدن یکدیگر از برای خدا.

هر که مست شود از شراب و بعد از آن تا چهل روز بمیرد نزد خدا مانند بت پرست باشد.

خدا غضب نمیکند برای چیزی مثل آنکه غضب برای ظلم بر زنان و طفلان میکند.

عیال آدمی اسیران اویند. پس کسی را که خدا نعمتی به او کرامت کند بر اسیران خود توسعه کند اگر نکند به زودی آن نعمت از او زایل میشود.

دیدهی خود را به خواب عادت مده که هیچ عضوی در بدن شکر خدا کمتر از دیده نمیکند.

گرامیترین شما نزد خدا کسی است که تقیه بیشتر کند.

چون سه نفر در مجلسی باشند دو تای ایشان با یکدیگر سرگوشی نکنند که موجب اندوه و ایذای آن رفیق دیگر است.

چون کسی بیمار شود مردم را رخصت دهد که به عیادت او بیایند به درستی که هیچ کس نیست مگر آنکه او را دعای مستجابی هست.

مردم در طعام خوردن میانهرو باشند همیشه بدن ایشان صحیح باشد.

کسی که نخرد مگر به قسم و نفروشد مگر به قسم حق تعالی در قیامت نظر رحمت به سوی او نمیفرماید.

سزاوار آن است که آدمی مصاحبان پدر خود را نگاه دارد که نیکی او به ایشان مانند نیکی با پدر است.

در قیامت سه کس در سایهی عرش الهی باشند در روزی که سایهای به غیر آن نباشد: کسی که برادر مسلمان خود را زنی بدهد و کسی که خادمی به او بدهد و کسی که راز او را پنهان دارد.

در مزد گرفتن برای نوشتن قرآن باکی نیست.

اگر محتاج شوی به طبیب ترسا باکی نیست که بر او سلام کنی و او را دعا کنی که دعای تو نفعی به او نمیرساند.

بهترین عیش دنیا فراخی خانه و بسیاری دوستان است.

نیکی زندگانی در گشادگی خانه و بسیاری خدمتکاران است.