درمان بیماری زگیل‌های مقاربتی
-
توضیح کلی
زگیل‌های مقاربتی عبارت است از زگیل‌های ناحیه تناسلی (شامل مجرای ادرار، آلت تناسلی و مقعد). این زگیل‌ها از سایر زگیل‌ها مسری‌تر هستند. برخی از انواع ویروس‌ها که باعث ایجاد زگیل‌های مقاربتی می‌شوند، با بدخیمی‌های تناسلی نیز همراه هستند. آنها نوجوانان و بزرگسالان فعال از نظر جنسی را از هر دو جنس مبتلا می‌کنند.
علایم شایع
زگیل‌های مقاربتی دارای مشخصات زیر هستند:
آنها در سطوح مرطوب به ویژه آلت تناسلی، دهانه مهبل و دهانه مقعد ظاهر می‌شوند.
آنها برآمدگی نازک، قابل انعطاف و توپر پوست هستند که به صورت ساقه‌ای یا خوشه‌ای رشد می‌کنند.
هرزگیل 2-1 میلی‌متر قطر دارد ولی خوشه‌ها ممکن است کاملاً بزرگ باشند.
زگیل‌ها باعث آزار یا خارش نمی‌شوند.
علل
زگیل‌های مقاربتی توسط زیرگروهی از همان ویروسی ایجاد می‌شود که سایر زگیل‌ها را ایجاد می‌کند (پاپیلوما ویروس انسانی) ولی مسری‌تر هستند. به راحتی روی پوست فرد دچار عفونت گسترش می‌یابد و به آسانی به سایر افراد منتقل می‌شود. معمولاً از طریق جنسی انتقال می‌یابند که غالباً نتیجه بهداشت مناسب است. دوره کمون آنها 6-1 ماه است.
عوامل افزایش‌دهنده خطر
تغذیه نامناسب
سایر بیماری‌های مقاربتی
بی‌بندوباری جنسی
شرایط زندگی شلوغ یا غیر بهداشتی
بهداشت نامناسب
عدم استفاده از کاندوم
در کودکان ممکن است نشانه سوءاستفاده جنسی باشند.
پیشگیری
برای جلوگیری از گسترش زگیل به سایر بخش‌های بدن یا به افراد دیگر.
زگیل‌ها را نخراشید.
تا بهبودی کامل زگیل‌ها از فعالیت جنسی بپرهیزید.
در حین مقاربت جنسی از کاندوم‌های لاستیکی استفاده کنید.
عواقب مورد انتظار
این زگیل‌های کوچک معمولاً علامتی ایجاد نمی‌کنند. در صورت عدم درمان احتمالاً سرانجام از بین خواهند رفت. البته از آنجا که ممکن است ویروس با بدخیمی تناسلی همراه باشد، در پی درمان طبی باشید. عود شایع است.
عوارض احتمالی
اختلالات گردن رحم زنان از جمله سرطان
انسداد ادراری در مردان
درمان
اصول کلی
آزمون‌ها تشخیصی می‌توانند شامل بیوپسی بافت، کولپوسکوپی، آندوسکوپی، آنوسکوپی و پاپ‌اسمیر باشند.
درمان با توجه به اندازه و محل زگیل‌ها مشخص خواهد شد.
زگیل‌های کوچک را می‌توان با داروهای موضعی درمان کرد.
برای زگیل‌های بزرگتر، نیتروژن مایع به کار می‌رود (سرمادرمانی).
برخی زگیل‌های بزرگتر نیازمند درمان با لیزر، الکتروکوآگولاسیون یا برداشت جراحی هستند.
داروها
ممکن است پودوفیلین که یک داروی موضعی است، تجویز گردد. برای جلوگیری از آسیب بافت سالم اطراف، آن را با دقت به کار ببرید. ابتدا از روغن گریس در بافت استفاده کنید. در یک زمان آن را در نواحی بزرگی به کار نبرید. بعد از 4 ساعت کاملاً آن را بشویید. این امر ممکن است باعث تحریک یا جذب دارو گردد. پودوفیلین را در نواحی اطراف چشم به‌کار نبرید
