درمان بیماری بیماری مِنِیر
-
شرح بیماری
بیماری مِنِیر افزایش مایع درون مجاری نیم‌دایره گوش داخلی که مسؤول حفظ تعادل هستند. افزایش مایع با بالا بردن فشار در گوش داخلی، باعث اختلال تعادل و گاهی کاهش شنوایی می‌شود. در 85%-80% موارد، تنها یک گوش درگیر می‌شود. منیر معمولاً بزرگسالان سنین 60-30 سال را مبتلا می‌سازد و در خانم‌ها مختصری شایع‌تر از آقایان است.
علایم شایع
علایم زیر در طی هر حمله حاد بیماری بروز می‌کنند:
منگی شدید
سرگیجه (احساس بیمار به‌صورت چرخیدن به دور محیط یا چرخیدن محیط به دور وی).
همهمه در گوش مبتلا به صورت صدای زنگ یا وزوز
کاهش شنوایی که با هر حمله تشدید می‌گردد. علایم احتمالی همراه علایم فوق عبارتند از:
استفراغ
تعریق
حرکات پرشی چشم‌ها
اختلال تعادل
علل
علت دقیق آن نامشخص است. علت پیشنهادی عبارتست از واکنش گوش داخلی نسبت به آسیب‌های مختلف. در این بیماری افزایشی در میزان مایع لابیرنت غشایی (کانال‌هایی در گوش داخلی که مسؤول کنترل تعادل هستند) دیده می‌شود.
عوامل تشدید کننده بیماری
استرس
آلرژی
مصرف زیاد نمک
پر سر و صدا بودن محیط زندگی یا کار
پیشگیری
تا حد امکان از عوامل خطرساز فوق‌الذکر اجتناب کنید.
عواقب موردانتظار
حمله‌های بیماری منیر سال‌ها تکرار می‌شود. برخی علایم آن قابل کنترل است. این بیماری با وجود آزاردهنده بودن، تهدیدی برای حیات محسوب نمی‌شود.
عوارض احتمالی
کاهش شنوایی دایمی
وزوز مزمن گوش
درمان
اصول کلی
بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش‌های خون جهت رد سایر بیماری‌ها، آزمون‌های شنوایی مختلف، و ام‌آرآی برای رد تومور عصب شنوایی باشد.
درمان این بیماری معمولاً شامل استراحت و تجویز داروهایی برای کنترل علایم است.
از خیره شدن به منبع نور و کتاب خواندن در طی حملات خودداری کنید.
در برخی بیماران دچار منیر مزمن ممکن است از اقدام جراحی بر روی لابیرنت مبتلا استفاده شود.
داروها
برای درمان حمله حاد، آتروپین یا دیازپام وریدی، یا برچسب پوستی اسکوپولامین ممکن است تجویز گردد.
داروهای ضدتهوع برای برخی بیماران ممکن است سودمند باشد.
داروهای آرام‌بخش برای کاهش منگی ممکن است سودمند باشد.
آنتی‌هیستامین‌ها در برخی بیماران سبب تخفیف علایم می‌گردند.
داروهای ادرارآور به منظور کاهش مایع در گوش داخلی تجویز می‌گردند.
