معنی ناسره در دهخدا

ناسره

ناسره

  • ناسره. [س َ رَ / رِ] (ص مرکب) غیرخالص. درم و دینار که عیبی درآن باشد. (آنندراج). پول قلب و پول نارایج و ناتمام عیار. (ناظم الاطباء). مغشوش. (منتهی الارب). قلب. ناروا. بدل. نبهره. ماخ. بهرج. پایه. زیف: صراف بدیع عقل دراهم ناسره برنگیرد. (کلیله و دمنه).

    بس دوزخی است خصمش از آن سرخ رو شده ست

    کآتش بزر ناسره گونا برافکند.

    خاقانی.

    کآنهمه ناموس و نام چون درم ناسره

    روی طلاکرده داشت هیچ نبودش عیار.

    سعدی.

    یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد

    آنکه یوسف به زر ناسره بفروخته بود.

    حافظ.

    - فعل ناسره، عمل نادرست، ناصواب، مقابل عمل خالص:

    گیرم کز زرق رسیدی برزق

    نایدت از ناسره افعال عار.

    ناصرخسرو.

    || مجازاً، به معنی سخن بد. (آنندراج). || هر چیزی که به اشکال سرانجامد. (ناظم الاطباء).

  • ناسره. [س َ رَ] (از ع، اِ) مأخوذ از ناشره تازی، به معنی کشت زار. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس).

بخش پیشنهاد معنی و ارسال نظرات
جهت پیشنهاد معنی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید از اینجا ثبت نام کنید
امتیاز شما به نتایج جستجوی ناسره در سایت جدول یاب:
معنی این واژه در بانک های دیگر
  • ناسره (فرهنگ معین): ناخالص، معیوب، پول تقلبی، زر ناخالص. [خوانش: (سَ رِ) (ص.)]
  • ناسره‌ (فارسی به انگلیسی): Fake, Mongrel
  • ناسره (فرهنگ عمید): غیر خالص،
    کلام نازیبا و نارسا،
    [قدیمی] زر قلب، پول معیوب،
  • ناسره (حل جدول): دغا، زیف
  • ناسره (مترادف و متضاد زبان فارسی): آمیخته، شهروا، غش‌دار، غشی، قلب، ناخالص،
    (متضاد) سره
  • ناسره (فرهنگ فارسی هوشیار): غیر خالص