بختاور در لغت نامه دهخدا - جدول یاب

بختاور در لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

بختاور. [ب َ وَ] (نف مرکب) بخت آور. خوش بخت. مقبل. دولتمند. (ناظم الاطباء). و رجوع به بخت آور و بختور شود.

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری
تصاویر