بیوگرافی ویلهلم رانتگن

ویلهلم کنراد رانتگن کاشف اشعه ایکس، فیزیکدانی آلمانی است. رانتگن در سال 1845 در پروس- آلمان بدنیا آمد و در سال 1923 در سن 77 سالگی در مونیخ- آلمان به دلیل بیماری "کارسینوما"، رشد بد خیم سلول های اپیتلیال، از دنیا رفت. او دانشمند بزرگی بود که همگان او را برای مهمترین اکتشافش می شناسند. کشف اشعه ی ایکس! عمده ی مطالعات او بیشتر در زمینه ی الکتریسیته، نور و گرما بود. اما کشف او در زمینه ی رادیو اکتیو پیش زمینه ای برای دیگر دانشمندان از جمله رادرفورد، کوری، انیشتین و چندی دیگر شد. او در سال 1896 برای این کشف مهم، نشان رامفورد را بدست آورد.
شهرت ویلهلم رانتگن
در سال 1895، ویلهلم رانتگن به عنوان استاد فیزیک شناخته شد و مورد تحسین بزرگان قرار گرفت. آنها از او به عنوان یک آزمونگر دقیق با تجربیات غنی در کارهای آزمایشگاهی یاد می کردند. ویلهلم رانتگن به شهرتی بین المللی رسید. دو ماه پس از کشف اولیه ی او، قیصر یک وسیله ی تزیینی آبرومندانه به او اهدا کرد.
اشعه ی ایکس چگونه کشف شد
اما خوشنامی او به کنار، رانتگن 50 ساله بود و در آن سن بعید بود که یک دانشمند بتواند سهم قابل توجهی در زمینه ی کاری اش داشته باشد. اما او مانند هر دانشمند دیگری، کنجکاویِ زیادی در زمینه ی فیزیک و تجربیات آزمایشگاهی به خرج می داد. او زمان زیادی را در آزمایشگاه می گذراند و تنها کار می کرد. کنجکاوی و ذکاوت او باعث شد که او دستگاهی عجیب بسازد که در میان دیگر فیزیکدانان خاص و مشهور شده بود، اما به خوبی قابل درک نبود. نام دستگاه او "لوله ی کروکس" بود. توضیحش غیر ممکن بود، نور زرد وحشتناکی از آن می تابید. این اتفاق تبدیل به معمای اسرار آمیزی برای همه ی مغزهای برتر اواخر قرن نوزدهم شده بود. هیچکس نمی توانست توضیح دهد که چرا این لوله اینگونه می درخشد. راه حلِ پیدا کردن رمزِ درخشش نور از این لوله، تبدیل به یکی از مهمترین کاشفات علمی شد. کشفی که روی زندگی میلیون ها نفر تاثیر مهمی گذاشته است و نام ویلهلم رانتگن را برای همیشه در تاریخ جاودان کرده است. یک روز در سال 1895، رانتگن بر روی لوله ی کروکس کار می کرد. چندین گزارش درباره ی آنکه آن روز چه اتفاقی افتاد وجود دارد، اما اکثراً معتقدند که هنگامی که الکتریسیته در درون لوله جریان پیدا می کند، رانتگن متوجه می شود که تخته ای که چند قدم از او فاصله داشت و با فسفر پوشیده شده و شروع به درخشش کرده است. با این دیدن این صحنه، رانتگن، تابش نور را از لوله توسط یک مقوای سیاه مسدود کرد- اما با این وجود، صفحه ی فسفر همچنان به درخشش خود ادامه می داد. حتی با اینکه لوله کاملا پوشانده شده بود. جالب است بدانید که چند تن از دانشمندان دیگر هم در طول سال ها به این پدیده ی عجیب دست یافته بودند: زمانی که در نزدیکی مرکز لوله، فسفریک اسید به طور طبیعی شروع به درخشیدن کرد، و صفحات عکاسی در تاریکی شکل مبهمی گرفتند، گویی در معرض نور قرار گرفتند. اما هیچ یک از این دانشمندان به این پدیده توجهی نکردند و همگی نگران چیزی بودند که درون لوله رخ می داد. اما رانتگن، به لطف تجربه ی وسیع یا شاید بینش قوی، فورا دریافت که او به چیزی بسیار مهم برخورد کرده است. رانتگن دریافت که لوله نوع دوم تشعشات ناشناخته را از فاصله ی دور ساتع می کند. او این تشعشعات ناشناخته را "اشعه ی ایکس" نامید.
مواجهه ی دنیا با کشف رانتگن
هنگامی رانتگن یافته های خود را منتشر کرد، جهان اخبار شگفت انگیزی را با شور و شوق فراوان دریافت کرد. در عرض چند روز دانشمندان آزمایش های رانتگن را بررسی و منتشر کردند و یک ماه بعد، پزشکان از اشعه ی ایکس برای بررسی شکستگی استخوان و جراحات ناشی از گلوله استفاده کردند. دنیای پزشکی از این کشف مهم به وجد آمده بود. چرا که تاثیر بسیار مهمی در پیشرفت علم پزشکی و درمان سریع تر و دقیق تر بیماران داشت. یک روزنامه به نقل از یک جراح نوشت: " تخیلات پزشکی با این کشف مهم می تواند به آسانی پایان یابد و به حقیقت بپیوندد." عموم مردم نیز تحت تاثیر این کشف قرار گرفتند. چندین غرفه ی عکاسی، عکس هایی که با اشعه ی ایکس گرفته شده بود را در ویترینشان نصب کردند. روزنامه ها و مقاله نویسان استدلال می کردند که آیا مردان موقر مجاز به نگاه کردن عکس های اشعه ی ایکس زنان هستند یا خیر؟
ویلهلم رانتگن جایزه نوبل فیزیک را در سال 1901 از آنِ خود کرد. در برخی مکان ها اشعه ی ایکس هنوز "اشعه ی رانتگن" نامیده می شود.

منبع: medium.com