بیوگرافی احمد ساعتچیان

احمد ساعتچیان ۱۱ مهر ۱۳۵۱ در تهران متولد شد. او علاوه بر دو دهه فعالیت در زمینه بازیگری تئاتر، به کارگردانی و تدریس بازیگری نیز مشغول است. وی فارغ‌التحصیل کانون حمید سمندریان در سال ۱۳۷۶ می‌باشد. او همچنین سابقهٔ تدریس بازیگری در آموزشگاه‌های کانون سینماگران جوان، دراما را در کارنامهٔ هنری خود دارد و هم‌اکنون مدرس بازیگری و بیان در کانون هنری حمید سمندریان می‌باشد. همسر وی فرانک حیدریان بازیگر و نویسنده می‌باشد. وی همچنین در گروه تئاتر نقشینه نیز عضویت دارد. فعالیت او در بازیگری: قلندران، دایره گچی قفقازی، دوزخ، جنایت و مکافات، بازی استریندبرگ، هشتمین سفر سندباد، نمایش رادیویی رومئو و ژانت، نمایش رادیویی ازدواج آقای می‌سی‌سی‌پی، افسون معبد سوخته، کرگدن، رازها و دروغ‌ها، خواب در فنجان خالی، خوانش نمایشنامهٔ درس، خوانش نمایشنامه همه عطرهای عربستان، خوانش نمایشنامه لاموزیکا، در مصر برف نمی‌بارد، آخر خط، مده‌آ، حرفه‌ای‌ها، شکلک، سه‌گانه وانیک، الوتریا، ژولیوس سزار به روایت کابوس، درام‌های زندگی، ملاقات بانوی سالخورده، کرگدن، گفتگوهای پس از یک خاکسپاری، نورا، هداگابلر، آقای اشمیت کیه؟، نامه‌هایی به تب، ملاقات، شام با دوستان، مرد بالشی، شایعات، در شوره زار، هیولاخوانی، مردی برای تمام فصول، اجرای نمایش مده آ در فلورانس ایتالیا (۲۰۱۵)، سه جلسه تراپی، وانیک، دوشس ملفی، نمایش قطار، نمایش مدهآی سن مدار، نمایش شازده کوچولو. کارگردانی: دستیار کارگردان و مجری طرح نمایش اعتراف به کارگردانی شهاب حسینی، اسم من ریچل کوری است، ملاقات، خوانش نمایشنامهٔ مستخدم ماشینی، مستخدم ماشینی، آخر بازی. بازی در مجموعه‌های تلویزیونی: کلبه سپید، قلب یخی، شب چراغ، مومو و مومی، مدار صفر درجه، باجناغ‌ها، آخرین گناه، مرگ تدریجی یک رؤیا، خرده ستمگران، تاوان، حیرانی، مثل یک کابوس، پیدا و پنهان، کمین و تله فیلم های: سایه‌های بلند گناه، روزی که می‌آید، پلاک هفت کوچهٔ پائیز، برهوت، نگرانی. بازی در فیلم‌های سینمایی جایی برای زندگی، به آهستگی، سه زن، آنسوی رودخانه، پرسه در مه، بشارت یک شهروند هزارۀ سوم، دلم می خواد، مقیمان ناکجا، پسر- مادر را نیز در کارنامه هنری خود دارد.
جوایز:
* نامزد بازیگری نقش اول مرد سال ۱۳۷۹ برای نمایش افسون معبد سوخته از جشنوارهٔ تئاتر فجر
* نامزد بهترین بازیگر مرد خانۀ تئاتر برای نمایش درام‌های زندگی
* کسب عنوان بهترین بازیگر مردِ سال ۱۳۸۳ برای نمایش سه گانهٔ وانیک و نمایش شکلک مشترک با رضا کیانیان از طرف منتقدین و نویسندگان هفته نامهٔ سروش