مشورت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

مشورت. [م َش ْ وَ رَ](ع اِمص) شور و کنگاش و کنگاج.(ناظم الاطباء). سگالیدن با یکدیگر. رای زدن با هم. شور.(یادداشت مؤلف). مشوره: اما اینجا مسئلتی است و چون سخن در مشورت افکنده آمد بنده آنچه داند بگوید.(تاریخ بیهقی چ ادیب ص 284). خردمند در مشورت اگرچه دشمن بود چیزی پرسند شرط نصیحت فرونگذارد.(کلیله و دمنه). مشورت برانداختن رایهاست.(مرزبان نامه).
گفت پیغمبر بکن ای رای زن
مشورت کالمستشار مؤتمن.
مولوی.
مشورت ادراک و هشیاری دهد
عقلها مر عقل را یاری دهد.
مولوی(مثنوی چ خاور ص 24).
مشورت بازنان تباه است.(گلستان).
به پارسائی از این حال مشورت بردم
مگر ز خاطر من بند بسته بگشاید.
سعدی.
هرکه بی مشورت کند تدبیر
غالبش بر هدف نیاید تیر.
سعدی.
- مشورت کردن، کنکاش کردن و رأی خواستن و تدبیر خواستن.(ناظم الاطباء): کسی به پدرش هرمز فرستاد و حال بازنمود ومشورت کرد که چه تدبیر کند.(فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 100). ما با تو مشورت میکنیم.(کلیله و دمنه).
مشورت کردی پیمبر بسته سر
گفته ایشانش جواب و بی خبر.
مولوی.
مدبران ممالک آن طرف در دفع مضرت ایشان مشورت کردند.(گلستان).
چون دو کس مشورت کنند به هم
گوید این عیب من همی گوید.
سعدی.
با هرکه مشورت کنم از جور آن صنم
گوید ببایدت دل از این کار برگرفت.
سعدی.
هر که با دانا مشورت کند از رسوایی ایمن باشد.(از تاریخ گزیده).

(مَ وَ رَ) [ع. مشوره] (اِمص.) صلاح اندیشی، رایزنی.

صلاح‌اندیشی، رایزنی،
کنکاش، کنکاج،

کنکاش

تبادل نظر

همفکری

کنکاش، رایزنی

رایزنی

تدبیر، رای، رایزنی، شور، مشاوره

رای زدن با هم، شور، کنکاش، طلاح اندیشی کردن

مَشوَرَت، در فارسی به معنای نظر خواهی از دیگری، رامیزنی و مُشاوَرَه مصطلح است،