مشایع در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

مشایع. [م ُ ی ِ](ع ص) لاحق و پس آینده.(منتهی الارب)(آنندراج)(از اقرب الموارد)(ناظم الاطباء).

(مُ یِ) [ع.] (اِفا.) بدرقه کننده، ج. مشایعان.

کسی که از دنبال بیاید،
کسی که به بدرقۀ مسافر برود، بدرقه‌کننده،

بدرقه کننده

‎ پس آینده، به درگه رونده بدرهه کن بدرهه گر (اسم) کسی که از دنبال دیگری رود، کسی که بدنبال مسافر رود بدرقه کننده جمع: مشایعین.

مُشایِع، بدرقه کننده،