خرص در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

خرص. [خ َ] (ع مص) حرز کردن میوه بر درخت و کشت زمین. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). || دروغ گفتن. || به تخمین و گمان سخن گفتن. || بستن. سد کردن. (از تاج العروس) (از اقرب الموارد) (از لسان العرب) (منتهی الارب). منه: خرص النهر؛ بست نهر را. (منتهی الارب). || (اِ) آنقدر سنان که بالای لوله باشد. (از تاج العروس) (از لسان العرب). خِرص. خُرص. ج، اَخراص. (منتهی الارب). || حلقه ای که گرداگردبن سنان است. (از لسان العرب) (از تاج العروس). خِرص. خُرص. ج، اَخراص. (منتهی الارب). || نیزه. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). خِرص. خُرص. (منتهی الارب). ج، اَخراص. (منتهی الارب).

خرص. [خ ِ] (ع اِ) خَرص. خُرص. (منتهی الارب). رجوع به خَرص و خُرص شود. || حاصل از حرز. (منتهی الارب) (از لسان العرب). منه: کم خرص ارضک ؟ (منتهی الارب) (از تاج العروس). || شتر سخت و قوی. (از لسان العرب) (از تاج العروس). || نیزه ٔ باریک. (منتهی الارب) (از لسان العرب). || خرس (به این معنی معرب از فارسی است). (ناظم الاطباء). || زنبیل و انبان. || شی ٔ. چیز اندک. (منتهی الارب) (از تاج العروس). منه: مایملک خرصاً؛ ای شیئاً. (از تاج العروس) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). || حلقه ای از زر و سیم. || حلقه ٔ گوشواره. || حلقه ٔ خرد از زیور. || شاخ خرمای بزرگ دورکرده. || میخ چوبی که بخیک درزنند. || نیزه و سنان. (منتهی الارب) (از تاج العروس). ج، خرصان [خ ِ / خ ُ].

خرص. [خ ُ] (ع اِ) خَرص. خِرص. (منتهی الارب). رجوع به خَرص و خِرص شود.

خرص. [خ ُ] (ع اِ) خَرص. رجوع به خَرص و خِرص شود. || حلقه ای از زر و سیم. || حلقه ٔ گوشواره. || حلقه ٔ خرد از زیور. (منتهی الارب) (از تاج العروس). || شاخ خرمای بزرگ دورکرده. (منتهی الارب). || میخ چوبی که بخیک درزنند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). || نیزه و سنان. || شاخ درخت. || زنبیل. || جامه دان. (منتهی الارب) (از تاج العروس). || شی ٔ. چیزی اندک، منه: مایملک خرصاً؛ چیزی ندارد. (منتهی الارب). ج، خِرصان، خُرصان. || چوبی که بدان انگبین چینند. (منتهی الارب). ج، اخراص.

خرص. [خ َ رَ] (ع مص) گرسنه و سرمازده گردیدن. (منتهی الارب) (از تاج العروس). || (اِمص) گرسنگی و سرمازدگی با هم. (منتهی الارب).

خرص. [خ َ رِ] (ع اِ) چوبی که بدان انگبین چینند. (منتهی الارب) (از لسان العرب). ج ِ اَخْرَص. رجوع به خُرَص و خُرْص شود.

خرص. [خ ُ رَ] (ع اِ) چوبی که بدان انگبین چینند. (منتهی الارب) (از لسان العرب). ج، اَخراص. رجوع به خُرُص و خُرص شود.

دروغ گفتن

خَرْص، (خَرَصَ، یَخْرُصُ و یَخْرِصُ) دروغ گفتن، گمان بردن، تَخمین زدن، (خَرَصَ با مصدر خَراصَه معنی درست کردن و اصلاح نمودن و با مصدر خَرَص معنی گرسنه و سرما زده شدن میدهد)،