کاواک در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

کاواک. (ص) (از: کاو (کاویدن) + اک پسوند اسم فاعل و اسم مفعول). (از حاشیه ٔ برهان چ معین). خالی و تهی و پوچ و بی مغز. (ناظم الاطباء). میان خالی و پوچ و بی مغز. (برهان):
بجز عمود گران نیست روز و شب خورشش
شگفت نیست ازو گر شکمش کاواک است.
لبیبی.
- میان کاواک، میان تهی. (ناظم الاطباء).

(ص.) پوچ، بی مغز، میان تهی.

(اِ.) نک کابوک.

پوچ، میان‌تهی، بی‌مغز، مجوف،
سوراخ و شکاف میان درخت،

پوچ، میان تهی

توخالى

پوک، مجوف، میان‌تهی، میان‌خالی، آشیانه